Þessi bók hefur að geyma ljóðahlutann úr fyrstu bók Einars, Sögur og kvæði, sem kom út árið 1897. Einar fór ekki troðnar slóðir í skáldskap sínum og skóp sér sinn eigin persónulega stíl. Mörg ljóða hans voru mikil að vöxtum og oftast bjó að baki þeim mikil hugsun. Hann reyndi á þanþol tungunnar og smíðaði ný orð ef þess þurfti með til koma hugsun sinni rétt til skila. Myndmál hans er óvenju kröftugt og hann notaði gjarnan óvenjulegar táknmyndir sem fólk átti ekki að venjast. Stundum hefur verið sagt að ljóð Einars séu torskilin og það kannski leitt til þess að þau hafi ekki orðið sú almenningseign sem skáld af hans stærðargráðu ætti að vera. Þá hafa ljóð Einars að stærstum hluta fallið utan vega í skólakerfinu sem er mikil synd. Hið sanna er að ljóð Einars eru hreint ekki torskilin, sem allir finna sem lesa þau.